บทที่ 49 พยายามไม่มากพอ

…ทำไมถึงเหมือนได้ขนาดนี้…

“แม่จ๋า แม่จ๋าอยู่ไหน” เสียงเล็กสะอื้นดังขึ้นอีกครั้งทำให้เขาตื่นจากภวังค์ หันกลับมามองหน้าเด็กน้อยขี้แง

“ไหนแม่จ๋าอยู่ไหนเดี๋ยวพาไป”

พรึบ!!

เขาอุ้มร่างอ้วนกลมขึ้นพร้อมคว้าจับมือเล็กเดินไปตามทางที่เด็กน้อยชี้บอก เมื่อดวงตาคู่หวานแหวว ที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตามองเห็นแม่ที่เด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ