บทที่ 15 ออกมาจากชีวิต

ฉันไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ฉันยังนั่งอยู่แบบนี้ นั่งให้น้ำตาไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ฉันอยากลุกออกไปจากตรงนี้แต่ก็ไม่มีแรงแล้วจริง ๆ ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกไปไหน

“พี่สาว ๆ ^-^”

เสียงเรียกทำให้ฉันเงยหน้าไปมองผมว่าเป็นเด็กผู้ชายน่ารักที่กำลังยิ้มสดใสมาให้ฉัน เด็กคนนั้นเดินมาหาฉันก่อนจะใช้มือเช็ดน้ำตาที่แก้...