บทที่ 6 ความลับไม่มีในโลก

ลมหนาว

ฉันอยากตายอยากตายจริง ๆ นายพีชลากฉันมาขึ้นรถ ก่อนจะขับรถพาฉันมาที่คอนโด แถมตอนนี้ยังมานั่งจ้องหน้าฉันอีก ให้ตายเถอะหมอนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือไง

“รุ่นพี่ จ้องหน้าผมทำไม รู้ไหมว่าผมไม่ชอบ”

ฉันทำสีหน้าหงุดหงิด นั้นทำให้นายพีชที่นั่งอยู่ที่โซฟาฝั่งตรงข้ามฉัน มองมาที่ฉันนิ่ง

“ฉันไม่ชอบที่แกทำในวันนี้เพราะฉะนั้นอย่าทำอีก”

“หมายถึงอะไร ผมไม่เข้าใจ”

ตอนนี้ฉันเริ่มงงไปหมดแล้ว หมอนี้ต้องการจะพูดอะไรกันแน่

“โถ่เว๊ย!!! ทำไมแกถึงไม่เข้าใจอะไรบ้างเลยวะ!!!”

“ผมไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นพี่ต้องการจะพูดอะไร แต่ถ้าจะมาอารมณ์เสียใส่ผมละก็ งั้นเราก็เลิกคุยกันเถอะ!!!”

ฉันชักเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ!!! ฉันลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทันที ฉันไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของใครหรอกนะ!!

Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น พอดูที่หน้าจอก็พบว่าเป็นเบอร์แปลก ใครกันนะ

“ฮัลโหล”

(ลมหนาว….)

สะ…สะ…เสียงนี้มัน…..ฉันจำได้ดี ฉันไม่มีวันลืม!!!

“พี่เหนือ….”

ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนวิญญาณของฉันกำลังจะออกจากร่าง

(ลมหนาว รู้ไหมพี่หาเราให้ทั่วไปหมด พี่เป็นห่วงเรานะ เราอยู่ที่ไหน ลมหนาวเราต้องคุยกันนะ)

เสียงของพี่ลมเหนือยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม ฉันรู้สึกได้ว่าตอนนี้มีน้ำใส ๆ ไหลออกจากตาฉันอย่างไม่รู้ตัว

(ลมหนาว ได้โปรดบอกพี่ว่าพี่ทำอะไรผิด ทำไมต้องหนีพี่ไปแบบนี้ หรือว่าลมหนาวยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับพี่)

“พี่เหนือ….ลมหนาวขอโทษ”

ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พี่ลมเหนือ คือ ผู้ชายที่ทำให้ฉันรู้ว่าชีวิตนั้นมีค่า หลังจากที่ฉันโดยนายพีชบอกเลิกฉันก็พยายามจะฆ่าตัวตายอยู่หายครั้ง จนมาเจอพี่ลมเหนือ พี่ลมเหนือพยายามทำให้ฉันรู้ว่าฉันควรต้องอยู่ต่อไป จนเมื่อ 2 เดือนก่อน พี่ลมเหนือขอฉันแต่งงาน แต่ฉันทำไม่ได้เพราะผู้ชายที่ชื่อพีช ไรท์เตอร์ หมอนั้นทำให้ฉันมีมลทิน

(แกเป็นใคร มารับโทรศัพท์ลมหนาวได้ยังไง!!)

เสียงของพี่ลมเหนือพูดขึ้น จริงสิ เสียงของฉันตอนนี้ยังเป็นเสียงของผู้ชายอยู่นิ คิดได้ดังนั้นฉันก็ตัดสายทันที

“ขอโทษนะคะพี่เหนือ รอลมหนาวหน่อยนะคะ”

ฉันพูดออกมาก่อนจะกอดโทรศัพท์ทั้งน้ำตา พี่เหนือลมหนาวขอโทษนะคะ

“หึ ฉันกำลังโดนหลอกสินะ”

เสียงจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมอง พบว่าเป็นนายพีช ที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ฉัน ด้วยสายตาที่เกินคาดเดา หมอนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่!!

“ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นละไอ้ลม ไม่ใช่สิฉันต้องเรียกเธอว่าลมหนาวสินะ”

ฉันเบิกตากว้างทันที หมอนี้รู้ความจริงทั้งหมดแล้วงั้นหรอ!!! นายพีชเดินเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้านิ่ง

“เธอนะ เป็นใครกันแน่ มาหลอกฉันทำไม!!”

นายพีชเดินมากระชากแขนฉันอยากแรง นี้เขารู้เรื่องแล้วงั้นหรอ ทำไงดีลมหนาว ทำอย่างไงดี!!!

“ว่าไงละ เธอเป็นใคร!!!”

ในเมื่อ หมอนี้รู้ความจริงแล้ว มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ที่ฉันจะปิดบัง ฉันดันมือนายพีชออก ก่อนจะค่อย ๆ ถอดหน้ากากออก เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของฉัน ฉันหันหน้าไปทางนายพีชที่ตอนนี้มองมาที่ฉันนิ่ง

“นายจำฉันไม่ได้จริง ๆ งั้นหรอ พีช ไรเตอร์!!!”

“เธอ ทำไมถึงได้…….”

ฉันยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง ทั้ง ๆ ที่คิดว่าจะมาแก้แค้นหมอนี้แท้ ๆ แต่กลับโดนหมอนี้จับได้ฉันนี้มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ

“ในเมื่อนายรู้ความจริงแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ ฉันขอตัว”

ฉันพูดจบก็จะเดินออกไป แต่ก็ถูกนายพีช กระชากตัวไว้

“ฉันยังไม่ได้สั่งให้ไป เธอจะไปง่าย ๆ แบบนี้งั้นหรอ เธอทำให้ฉันรู้สึก…….”

“อะไรของนาย”

ฉันมองนายพีช แต่หมอนั้นกับมองมาที่ฉันอย่างคาดเดาไม่ได้ อะไรกันหมอนี้กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่!! นายพีชกอดฉันจากด้านหลัง โดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว

“เฮ้ย!!! นายปล่อยฉันนะ!!!”

“ทำไมหะ!! ที่ลงทุนปลอมตัวมาเนี้ย เพราะอยากมาใกล้ชิดฉันไม่ใช่หรือไง!!! ถ้าแบบนั้นเธอบอกฉันดี ๆ ก็ได้ ฉันนะยินดีทำอยู่แล้ว”

พีชออกมา ก่อนจะยิ้มสมเพชมาทางฉัน ก่อนจะก้มหน้าลงไปสูดดมที่ซอกคอของฉัน ฉันสะบัดหน้าหนีอย่างรังเกียจ

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะคนอื่นไม่ใช่นาย!!!”

ฉันพูดออกไป นั้นทำให้นายพีชกอดฉันแน่นขึ้น เขาโกรธงั้นหรอ

“ไอ้เรียวงั้นสิ เธอนี้โลภมากจริง ๆ ได้ไอ้ล็อตเต้ไปแล้ว นี้ยังคิดจะเอาไอ้เรียวอีกคน เธอนี้มัน!!!”

พีชมองมาที่ฉันด้วยสายตาสมเพช หึ ในเมื่อหมอนี้คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้น ได้!!! ฉันจะจัดให้ ฉันยิ้มมุมปากออกอย่างชั่วร้าย

พีช

ผมยิ้มสมเพช หึ นี้ผมมาหลงรักผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง มันคงเป็นกรรมของผมสินะ ทั้ง ๆ ที่ผมรู้ว่าเธอเป็นคนแบบนี้ แต่ผมก็ปล่อยเธอไปไม่ได้จริง ๆ

“หึ!! ใช่แล้วนายจะทำไม!! ก็พี่เรียวนะหล่อซะขนาดนั้น”

ยัยนั้นพูดออกมา พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ ให้ตายเถอะ ยัยนี้จะทำให้ผมหงุดหงิดชะมัด ทำไมต้องเป็นไอ้สองคนนั้นด้วยวะ!!!

“ถ้านายรู้ความจริงแล้ว งั้นฉันก็ขอตัว”

ยัยนั้นดันผมออก ก่อนจะมองมาที่ผมอย่างสมเพช ก่อนจะเดินออกไป ผมไม่ยอมหรอก ไม่มีทางยอมโดนหยามแบบนี้หรอก ผมจัดการอุ้มยัยนั้น ก่อนจะทิ้งเธอให้ลงไปนอนที่เตียงทันที

“โอ๊ย!!! เจ็บนะ!!”

ลมหนาวมองมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาต แต่ผมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ไปทางเธอ หึ จะว่าไปยัยนี้ก็สวยใช่เล่น ในเมื่อยัยนี้อยากได้ผู้ชายหล่อ ๆ นักได้!! ผมจะจัดให้!!!

“อยากได้นักไม่ใช่หรือไง ผู้ชายหล่อ ๆ นะ เธอได้แน่!!!”

“อะไร!! นายพูดอะไร!!!”

ยัยลมหนาวมองมาที่ผมอย่างด้วยสายตาสั่นเครือ ผมยกมุมปากอย่างผู้เหนือกว่า

“พีช ไรท์เตอร์ ไง รับรองคืนนี้เธอไม่มีวันผิดหวังแน่!!!”

พูดจบผมก็ลงไปนอนทาบกับลมหนาวทันที ผมมอบจูบที่ร้อนแรงให้เธอ แต่ผมหนาวพยายามขัดขื่น เธอได้แต่พลักผมและสะบัดหน้าไปมา ผมมองเธออย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมหะ!! หรือว่าฉันหน้าตาหล่อไม่ถูกใจเธอ แต่ฉันรับรองนะว่าลีลาฉันไม่แพ้ไอ้ล็อตเต้และผู้ชายที่ผ่าน ๆ มาของเธอแน่นอน!!”

“อย่ามาทำเรื่องระยำกับฉันนะ!! แค่นี้ฉันก็รังเกียจนายพอแล้ว!!!!”

“รังเกียจงั้นหรอ หึ!! เชื่อฉันเถอะว่าเธอจะติดใจ”

พูดจบผมก็ซุกลงไปที่ซอกคอของเธอทันที ทำไมไม่รู้ยัยนี้มีผลต่ออารมณ์ของผมมาก ๆ เธอทำให้ความต้องการของผมพุ่งสูงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วแบบนี้จะให้ผมปล่อยเธอไปได้ยังไง ให้ตายเถอะผมคงไม่ได้หลงยัยนี้หรอกนะ!!!

“ไม่นะ!!! ฉันไม่มีวันนอนกับผู้ชายชั่วแบบนายหรอก!!! ไปตายซะ!!!”

“งั้นก่อนตาย ฉันขอขึ้นสวรรค์ก่อนละกัน ในเมื่อเธอยอมไอ้ล็อตเต้แล้ว จะเป็นอะไรไปถ้าจะมาเป็นเมียอีกคน ฉันนะหล่อกว่าไอ้เรียวตั้งเยอะ ฉันรับรองคืนนี้จะทำให้เธอสนุกสมใจเลยละ หึ หึ หึ”