บทที่ 10 ตอนที่ 10. ค่ำคืนกลางป่า/4

ดวงตาคมปรายมองร่างเล็กที่ทำหน้าบึ้งเดินตามเขาอย่างอดทน ถึงจะโวยวายก็ตรงเขาไม่ปล่อยให้เดินเอง

หน้าผากมนมีเหงื่อซึมเป็นเม็ดเล็กๆ หน้าตาแดงก่ำ

หายใจหอบแรง ตัวเล็กแบบนี้ขาสั้นๆ ของเธอจึงต้องใช้การก้าวถึงสองก้าวถึงจะตามเขาทัน

แถมยังโดนลากจนต้องเร่งฝีเท้ากึ่งวิ่งอีก ย่อมต้องออกแรงมากและเหนื่อยเป็นธรรมดา

เ...