บทที่ 73 Chapter 73

เธอมองไปรอบกาย โกดังแห่งนี้น่าจะเป็นโกดังเก่า ไม่ใช้เก็บอะไรแต่น่าเป็นห้องเชือดของพวกมันมากกว่า ดูจากโซ่หลายเส้นที่โยงลงมาจากเพดาน มองแล้วก็ให้หวั่นๆ ในอก ข้าวของที่ติดตัวเธอมาก็มีแค่สมาร์ตโฟนเครื่องเดียว มันก็ถูกทุบจนบี้แบนอยู่บนพื้นไม่ไกลนี้เอง พอหันกลับมามองหน้าคมก็เห็นเขากำลังยกยิ้ม

“ยิ้มอะไรคะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ