บทที่ 8 Chapter 8
แต่เธอเลือกรับงาน ถ่ายเซ็กซี่เว้าอก เปิดหลัง นุ่งสั้นได้ แต่ไม่ถึงกับใส่แค่บิกินี ถ่ายแบบ ถ่ายโฆษณา กระทั่งเอ็มวีเพลงก็มีติดต่อเข้ามาแต่เธอไม่รับเพราะคิดว่ายังไม่มีความสามารถขนาดนั้น และงาน ‘กินข้าว’ ก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่เธอปฏิเสธมาเสมอ กระทั่งวันนี้...
นายทุนกระเป๋าหนักผู้สนับสนุนบริษัทจัดทำละครแห่งหนึ่งยื่นข้อเสนอเรื่องจะผลักดันเธอเป็นนางเอกละคร แต่เธอต้องไปกินข้าวกับเขาคืนนี้เพื่อกระชับความสัมพันธ์
ให้มองจากกาแล็กซีแอนโดรมีดาที่มันอยู่ห่างจากกาแลกซีทางช้างเผือกออกไปสองล้านปีแสงยังรู้เลยว่า มันหมายถึงอะไร
เจ้าของบริษัทสั่งมา เธอต้องทำตาม แต่ไหนแต่ไรทางต้นสังกัดไม่เคยบังคับให้เธอทำงานที่ไม่อยากทำ มันอาจเป็นเพราะเธอทำเงินให้พวกเขามหาศาล ครั้งนี้... มีตำแหน่งนางเอกละครลอยอยู่ตรงหน้า มีหรือต้นสังกัดเธอจะไม่รีบคว้าเอาไว้
“ไฟมันร้อนนะลิ”
มัลลิกากานต์หัวเราะในลำคอเบาๆ กับคำเปรยกึ่งตักเตือน
“การลงทุนคือความเสี่ยงไม่ใช่เหรอพี่แหวน อยากได้ผลตอบแทนงามๆ ก็ต้องเสี่ยงวัดดวง”
“อย่าลืมแล้วกันว่า การลงทุนมันให้ผลตอบแทนสามอย่าง กำไร เสมอตัว แล้วก็ขาดทุน”
“อืม ลิเข้าใจ จะพยายามให้ขาดทุนกำไรก็แล้วกันนะคะ”
บุญยวีร์ถอนหายใจเสียงดัง เหลือบค้อนเพื่อนสนิทพ่วงตำแหน่งคนที่เธอเอ็นดูเหมือนน้องสาว
“ยังจะพูดเล่น”
มัลลิกากานต์หัวเราะอีกครั้ง ไหวไหล่เบาๆ ด้วยท่าทางสบายๆ เพื่อให้เพื่อนสนิทหนึ่งเดียวของเธอคลายกังวล
“อย่าห่วง ลิเอาอยู่”
ภัตตาคารขึ้นชื่อภายในโรงแรมหรูคือสถานที่นัดหมาย เมื่อมัลลิกากานต์และบุญยวีร์มาถึงห้องอาหาร แจ้งความจำนง พนักงานชายแต่งกายสุภาพเรียบร้อยพาพวกเธอขึ้นลิฟต์ไปยังห้องรับรองส่วนตัว บุคคลที่นัดเธอมากินข้าววันนี้รออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับชายฉกรรจ์อีกสองคน
“สวัสดีค่ะคุณธัชธรรม”
“สวัสดีค่ะ”
บุญยวีร์ทักทายนอบน้อม มัลลิกากานต์ทำตาม เธอเคยเจอชายวัยห้าสิบเศษคนนี้มาก่อนแล้ว เป็นการเจอแบบผ่านๆ ตามงานต่างๆ เขาเป็นเจ้าของโครงการบ้านจัดสรรแบรนด์ดังและห้างสรรพสินค้าเปิดใหม่อีกแห่ง
“ขอโทษที่มาช้านะคะ”
ยังไม่ถึงเวลานัด ผู้จัดการคนเก่งก็ออกตัวไว้ก่อน
“เชิญนั่งๆ ไม่ต้องเกรงใจ คนกันเองทั้งนั้น”
มัลลิกากานต์เอ่ยขอบคุณพลางยิ้มเมื่ออีกฝ่ายลุกมาเลื่อนเก้าอี้ให้อย่างที่สุภาพบุรุษส่วนใหญ่ทำกัน บรรยากาศในห้องดีมาก ห้องไม่กว้างไม่เล็กจนเกินไป มีโต๊ะอาหาร โซฟา และพื้นที่ให้เต้นรำอีกนิดหน่อย เสียงเพลงสากลเบาๆ ช่วยเสริมบรรยากาศ
“หนูมะลิกินอะไรดี”
หนุ่มใหญ่ส่งเมนูอาหารให้พริตตี้สาวสวยที่ถูกตาต้องใจ ดวงตาคมวาวดุจหมาป่าล่าเนื้อละเลียดไล่ไปตามผิวหน้าเนียนใส ปากอิ่มงาม ระเลื่อยลงมาที่ลำคอระหง ผิวขาวอิ่มอมชมพูน่าสัมผัส กระตุ้นให้หัวใจเต้นถี่แรง
มัลลิกากานต์รับเมนูมาดู ทำเป็นไม่เห็นอีกฝ่ายเหลือบตาไล่ลูกน้องชายฉกรรจ์ทั้งสองออกจากห้อง นั่นทำให้ผู้จัดการของเธอต้องเอ่ยขอตัว
“พอดีแหวนมีงานค้างอยู่ รบกวนคุณธัชช่วยดูแลน้องมะลิด้วยนะคะ”
ใต้โต๊ะนั้น บุญยวีร์บีบต้นขาของรุ่นน้องสาวเบาๆ เบนสายตามามองสบกันเป็นการให้กำลังใจก่อนจะออกไป
ธัชธรรมพยักหน้าตามมารยาท อีกอย่างในห้องยังมีพนักงานยืนรอรับออร์เดอร์อยู่ เรื่องแบบนี้เขาคุ้นชิน สาวสวยตรงหน้าไม่ได้เป็นพริตตี้เงินล้านคนแรกที่เขาเชิญมากินข้าวด้วย ดารา นางแบบ นางเอก นางงามจากเวทีต่างๆ เขาเคยเชิญมาแล้วทั้งนั้น ราคาระดับที่เขาจ่ายไป มันเป็นการเริ่มที่โต๊ะและจบที่เตียงทุกราย
มัลลิกากานต์ลอบถอนหายใจ ขณะยิ้มให้บริกร สั่งรายการอาหารและเครื่องดื่ม เมื่อบริกรออกไป รอยยิ้มหวานนั่นเผื่อแผ่มายังนายทุนเงินหนา
“ผมคิดว่า หนูมะลิจะไม่รับคำเชิญซะแล้ว”
“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะคะ”
“ก็... ได้ยินว่าหนูไม่เคยรับคำเชิญใคร”
“ก็... อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่ไม่ลงตัวมั้งคะ”
มือใหญ่เลื่อนมากุมมือเล็กที่ยังวางบนโต๊ะ เธอเพียงหลุบตามอง ไม่ดึงมือออก เป็นที่ถูกใจชาย
“ถือว่าผมเป็นคนโชคดี”
มัลลิกากานต์ยิ้ม ไม่ตอบคำถามนั้น ดึงมือออกนิ่มนวล
“บางทีโชคดีอาจจะเป็นของมะลิก็ได้นะคะ”
เสียงห้าวทุ้มจากนักร้องนำวงบอยแบนมีชื่อขับกล่อมผู้มาเที่ยวพักผ่อนในผับหรู เสียงนั้นแผ่วดังผ่านลำโพงเข้ามาในห้องวีไอพีตรงชั้นสองที่เป็นห้องกระจก ทว่า ผู้คนเบื้องล่างที่กำลังสนุกสนาน กระทั่งผู้ที่อยู่ชั้นสองของผับไม่ได้รู้เลยว่า ในวีไอพีห้องหนึ่งนั้นกำลังเกิดเรื่องร้อนแรง
สาวสวยดีกรีนางเอกละครทีวีและภาพยนตร์เหลือบมองใบหน้าคมสันหล่อเหลาของชายหนุ่มที่นั่งเอนหลังพิงโซฟาในท่าทีสบายๆ โซฟาชุดตัวนี้อยู่ห่างจากผนังกระจกเพียงหนึ่งเมตร เธอยังมองเห็นผู้คนด้านนอก ได้ยินเสียงเพลง เสียงเชียร์ เสียงโห่ร้องชัดเจน แต่คนเหล่านั้นมองไม่เห็น ไม่ได้ยินสิ่งที่เธอกำลังทำ นั่นส่งจิตใจให้รู้สึกฮึกเหิมตื่นเร้า เร่งเคลื่อนมือเรียวขาวขยับรูดเคล้น ขณะขยับปากโอบอุ้มดูดกลืนความผงาดกล้าอันน่าเกรงขามของหนุ่มลูกเสี้ยวผู้หล่อเหลาและร่ำรวย เธอต้องการสร้างความประทับใจให้สมกับที่คืนนี้เป็นผู้หญิงที่ถูกเลือกจาก ...คมคาย ศิลาลักษณ์
ในหัวสมองอันชาญฉลาดของชายหนุ่มผู้ถูกกลืนกิน เขากลับนึกไปถึงบทสนทนากับเพื่อนสนิท ลีโอนาร์ท คิงส์ตัน เขารู้จักมันตอนไปเรียนโทที่อเมริกา วันก่อนมันมาเมืองไทย ท่าทางอมทุกข์ ตะล่อมถามจนรู้ว่าสาเหตุเพราะโรครักคล้ายจะเป็นพิษ เขาให้คำปรึกษามันไป แล้วก็ถูกมันกวนตะกอนบางเรื่องที่เขาอุตส่าห์ทำเมินมานาน เรื่องสาวน้อยคนนั้น คนที่วันนี้เฉิดฉายเปล่งประกายสมศักดิ์ศรีพริตตี้เงินล้าน
