บทที่ 13 ไม่มีสิทธิ NC (2)

“ฮื่อ!! ปล่อยข้าวนะ!”

สิ้นเสียงประท้วง ร่างบางก็ถูกตวัดขึ้นพาดบ่าแกร่งทันที เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินดุ่มๆ ตรงดิ่งเข้าไปในห้องนอน

ตุ๊บ!!!

เขาเหวี่ยงฉันลงบนเตียงอย่างไม่ปรานี ถึงฟูกจะหนาแต่มันก็แรงพอให้รู้สึกจุกจนหน้าเหยเก

“อย่าเข้ามานะ!!” ฉันตะเกียกตะกายถอยกรูดจนแผ่นหลังชิดติดหัวเตียง มือคว้าหมอนใกล้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ