บทที่ 39 ใคร?(2)

แทนที่จะโกรธเขา ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเขินสายตาที่เขามองมาซะงั้น

“แค่เธอหายโกรธ... เจ็บแค่นี้เรื่องเล็ก!!” เขาขยี้หัวฉันแรงๆ จนผมยุ่ง

“ไปเถอะ หิวแล้ว” เขาจูงมือฉันเดินกลับห้อง

“เดี๋ยวค่ะ” ฉันรั้งมือไว้

“ว่า?” เขาหันมาเลิกคิ้ว

“ขี้เกียจเดิน... ขอขี่หลังพี่ได้ไหม...”

ฉันทำหน้าอ้อนไปอย่างนั้นแหละ คน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ