บทที่ 47 รอยร้าว nc (1)

หลายวันผ่านไป

"พี่เจเคคะ..."

ฉันเอ่ยเรียกคนที่นอนกอดฉันอยู่ หลายวันมานี้ไม่รู้เป็นอะไร ฉันรู้สึกเวียนหัวและคลื่นไส้อยากจะอาเจียนอยู่ตลอดเวลา

"หืม..." เขาขานรับในลำคอ กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ดีที่ช่วงนี้เขาอยู่บ้านตลอด แถมยังตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋

"ข้าวเป็นห่วงพ่อจัง..."

พอได้ฟังเรื่องแม่ของพี่เจเค ฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ