บทที่ 48 รอยร้าว (2)

“พี่เจเคคะ... ข้าวหิว”

ฉันเอ่ยขึ้นหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจรักอันแสนยาวนานกว่าสองชั่วโมง ไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงได้อึดและทนขนาดนี้ ดีที่เขาอ่อนโยนและไม่ทำรุนแรง แต่ถึงอย่างนั้นขาก็สั่นพั่บๆ จนแทบยืนไม่อยู่แล้วไหมล่ะ

“ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวลงไปทานข้าวกัน”

ริมฝีปากอุ่นประทับจูบลงบนศีรษะฉันอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ