บทที่ 10 บทที่ 9

หลายวันผ่านไปลูกปลาเริ่มปรับตัวอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ได้ และสามารถเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดีแถมยังเป็นที่รักของทุกคนอีก เช้านี้เธอทำเมนูง่ายๆข้าวผัดอเมริกันไม่ลืมที่จะใส่กล่องให้ชายหนุ่มด้วย เธอต้องแอบเอาไปใส่ในรถให้ทุกวันไม่อย่างนั้นคุณหญิงก็ไม่ยอมให้เธอทำเผื่อคุณภานุ

"ข้าวผัดอร่อยจังเลยหนูลูกปลา"

"สูตรใหม่ค่ะลูกปลาใส่ผักที่คุณท่านชอบหลายอย่างเลย และทุกอย่างเพื่อสุขภาพทั้งนั้นเลยค่ะ"

คุณหญิงยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจที่ในแต่ละวันได้ทานของอร่อย ถ้าได้หนูลูกปลาเป็นลูกสะใภ้เธอก็จะได้ทานของอร่อยทุกวันเลย

"อ่อ ลูกชายฉันล่ะพิมไม่เห็นหลายวันแล้วนะตอนเช้านะ"

ลูกปลาถึงกับสะดุ้งกลัวจะถูกคุณหญิงจับได้ก็แอบเดินย่องออกไปข้างนอก คุณหญิงมองตามลูกปลาอย่างแปลกใจก่อนจะเงยหน้ามองแม่บ้านคนสนิทที่ตอนนี้อมยิ้มมองเธออยู่

"มีอะไรที่ฉันไม่รู้รึเปล่า"

"ถ้าพูดไปจะหาว่าพิมฟ้องมั้ยคะ"

"ไหนลองพูดมาสิ"

คุณหญิงวางช้อนลงก่อนจะหันไปถามพิม เธอขยับมาใกล้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา

"หนูลูกปลาเอาอาหารเช้าใส่กล่องให้คุณภานุทุกวันค่ะ เอาไปวางไว้ให้ที่รถคุณหนูเช้าตรู่เลยค่ะ"

"ว่าแล้วเชียว มิน่าถึงไม่ยอมมาทานข้าวเช้า มีคนใส่กล่องให้ถึงที่นี่เอง"

คุณหญิงยิ้มออกมาอย่างถูกใจ แสดงว่าเด็กสองคนนั้นสนิทสนมกันเองโดยที่เธอไม่ได้ผลักดันอะไรมากเลยสักนิด แต่ถ้าจะให้สานความสัมพันธ์ให้มันมากกว่านี้ก็ต้องใช้แผนอื่นอีก

"แล้วคุณหญิงจะดุหนูลูกปลามั้ยคะ"

"ไม่หรอก ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปแล้วกัน ถ้าสองคนแอบดูแลกันแบบนั้นลูกชายฉันน่าจะชอบพอหนูลูกปลาอยู่นะ"

"ตกลงว่าจะจับคู่ให้จริงๆใช่มั้ยคะ"

พิมถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะดูหนูลูกปลาเป็นเด็กดีขยันและน่ารักมาก แต่ดูจากที่เธอพูดก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรออกจะสู้ชีวิตด้วยซ้ำ แปลกใจที่คุณหญิงไม่มองตรงนี้

"ถ้าลูกชายฉันยอมใจอ่อนให้หนูลูกปลานะ ฉันรับเป็นลูกสะใภ้แน่นอน เด็กคนนี้ถึงบ้านเธอจะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่นิสัยกิริยาถูกอบรมมาดีมาก ฉันชอบเด็กคนนี้"

พิมพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอก็ชอบหนูลูกปลาอยู่เพราะนิสัยน่ารัก คำพูดคำจาเหมือนถูกสอนมาดีมาก ยิ่งความเป็นแม่บ้านแม่เรือนไม่ต้องพูดถึงเก่งทุกอย่าง แบบนี้ต้องมัดใจคุณภานุได้แน่นอน

"พิมก็ชอบนะคะน่ารักดี"

"เพราะฉะนั้นวันนี้ไปซื้อของมา เดี๋ยวฉันจะจดให้วันนี้ฉันจะจัดปาร์ตี้ที่บ้านนี้ตอนเย็น ไวน์ราคาแพงที่สุดหยิบมาได้เลย"

"เนื่องในโอกาสอะไรคะ"

คุณหญิงยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเจ้าเล่ห์

"โอกาสที่ฉันจะได้ลูกสะใภ้ที่ถูกใจยังไงล่ะ"

ทางด้านของลูกปลาตอนนี้เธอกำลังนั่งปอกมะยงชิดลอยแก้วอยู่ ไม่รู้จะทำอะไรเธอก็หยิบจับของในบ้านมารังสรรค์เมนูให้คนในบ้านทานอย่างอร่อย เสียงคุณผู้หญิงของบ้านดังขึ้นจากหน้าประตูเหมือนว่ากำลังจะเดินมาหาเธอ

"หนูลูกปลาทำอะไรลูก"

"ปอกมะยงชิดค่ะจะเอามาทำลอยแก้วค่ะ"

"น่ากินจังเลย แต่ว่าเสร็จแล้วมาทำอันนี้ก่อนนะวันนี้ฉันจะจัดปาร์ตี้เล็กๆตรงสวน เรามาจิบไวน์ทำอาหารทะเลกัน ทานด้วยกันกับพวกแม่บ้านเนี้ยแหละ"

ลูกปลาวางมีดลงก่อนจะเดินไปดูถุงหลายถุงที่วางอยู่โต๊ะตรงหน้า มีทั้งกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่ ปูทะเล หอยนางรม ปลาหมึกตัวใหญ่มีหลายหลายชนิด

"คุณท่านจะให้ลูกปลาทำน้ำจิ้มใช่มั้ยคะ"

"หนูอยากทำอะไรก็ทำเลยลูก เราจะเผาของทะเลแต่ฉันก็อยากจะทานเป็นเมนูด้วยนะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวลูกปลาจัดการให้"

ลูกปลายิ้มกว้างออกมาก่อนจะหยิบของมาล้างแล้วแช่ไว้ในกล่องโฟมเพื่อคงความสดไว้ก่อน กุ้งเธอจะแบ่งมาทำอบชีสด้วยจะได้มีเมนูหลากหลาย

ส่วนคุณหญิงเมื่อคุยกับลูกปลาเสร็จเธอก็กดโทรศัพท์ไปหาลูกชายเพื่อให้เขารีบกลับมาร่วมงานปาร์ตี้ของเธอ

"ตาภานุเย็นนี้รีบกลับมานะแม่จะจัดงานปาร์ตี้ฉลองกันภายในบ้าน"

(นึกอะไรครับแม่)

ภานุวางปากกาลงก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย ทำไมวันนี้มาแปลกชวนเขาทำอะไรกินด้วย ก่อนหน้านี้แกล้งลูกคนนี้สารพัด นี่ถ้าลูกปลาไม่แอบใส่กล่องให้เขาก็คงต้องกินข้าวต้มมื้อเช้าไม่อย่างนั้นก็ต้องออกมาหาอะไรทานเอง

"ก็อยากกินมาด้วยล่ะ"

(หายโกรธผมแล้วเหรอครับ)

เขาเอ่ยถามผู้เป็นแม่ คุณหญิงสะบัดหน้าเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา

"หายก็ได้ รีบกลับมาล่ะไม่อย่างนั้นอดทานของอร่อยฝีมือของหนูลูกปลา แค่นี้แหละ"

ผู้เป็นแม่กดวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ทางด้านของภานุถึงจะงงกับท่าทีของผู้เป็นแม่แต่ก็ดีใจที่ท่านจะเลิกแกล้งเขา เอาเป็นว่ารีบทำงานรีบกลับไปทานของอร่อยดีกว่า พักหลังชักจะติดใจอาหารของลูกปลา เขาไม่ค่อยทานข้าวนอกบ้านเลยถ้าไม่จำเป็น ก็ถ้ามีเชฟระดับฝีมือเทียบโรงแรมดังมาทำให้ถึงบ้านเราจะออกไปทานข้าวข้างนอกทำไมให้เสียเงินล่ะ

เมื่อถึงเวลาเย็นลูกปลาก็ตั้งเตาเผาของทะเล ไม่ลืมที่จะใช้ชีสในการประกอบอาหารในวันนี้ด้วย แม่บ้านตื่นเต้นกันใหญ่ที่จะได้ทานของดีและมีเชฟทำให้ทานด้วย

"พี่ขอตัวหนึ่งนะคะ"

"ได้ค่ะ แต่ขอเอาให้คุณท่านก่อน เอาจานมาเลยค่ะอันนี้สุกแล้ว"

ลูกปลาหยิบกุ้งตัวใหญ่ใส่จานพร้อมกับชีสเยิ้มๆส่งกลิ่นหอมอยู่บนตัวกุ้งก่อนจะเดินไปวางให้คุณท่านทั้งสองคน

"กุ้งค่ะ"

"หนูทำอะไรก็น่ากินอ่ะ ปล่อยให้พวกนั้นทำไปเถอะเรามานั่งกับฉันนี่มา"

ลูกปลาลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆคุณท่าน เธอเป็นคนทานน้อยโดยปกติอยู่แล้วก็เลยไม่ค่อยหยิบอะไรใส่ปาก

"ทานบ้างสิหนูลูกปลา ลุงไม่เห็นหนูทานอะไรเลย"

"ลูกปลาทานน้อยค่ะ มันทานนิดเดียวก็อิ่มแล้ว"

"ไม่ได้นะต้องบำรุงตัวเองบ้าง ตาภานุมาพอดีเลยมานั่งนี่สิหนูลูกปลาทำเมนูเยอะแยะเลย"

คุณแม่ชี้ให้ลูกชายนั่งลงข้างหญิงสาวพร้อมกับสะกิดให้ลูกปลารินไวน์ให้ลูกชายด้วย

"รินไวน์ให้พี่เขาสิลูก"

ลูกปลาลุกขึ้นหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาก่อนจะรินไวน์ให้ชายหนุ่มแล้วถือมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ

"นี่ค่ะ"

"นึกอะไรมาดื่มกันเนี่ย ผมแปลกใจนะ"

ภานุยังสงสัยในตัวของคุณแม่เขาไม่หาย แต่ด้วยความหิวมันบังตาเขาจึงนั่งทานไม่รอฟังคำตอบจากผู้เป็นแม่อีก

ตลอดเวลาคุณหญิงก็พยายามให้ลูกปลาบริการลูกชายของเธอเป็นอย่างดี ทำนั้นทำนี่ให้ทานไม่ลืมที่จะรินไวน์ให้ดื่มจนตอนนี้เขาเริ่มมึนๆหัวแล้ว

"ไหวมั้ยคะคุณภานุ"

"หือ... ไหวๆทำไมขวดนี้แรงจัง"

เขาสะบัดหน้าเล็กน้อยก่อนจะยกไวน์ขึ้นดื่มจนหมด เวลาดึกพอสมควรคุณท่านทั้งหลายต่างแยกย้ายกันก่อนโดยลูกปลากับป้าพิมช่วยกันแบกคุณหนูของบ้านขึ้นห้อง

"ทำไมเมาขนาดนี้คะเนี้ย"

ลูกปลาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะวางเขาลงบนเตียงนอนแล้วไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม คุณหญิงเดินตามเข้ามาก่อนจะปิดประตูแล้วมองลูกชายที่ตอนนี้ไม่มีสติแล้วเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

"หนูลูกปลาถอดชุดลูกชายของฉันให้หมดเลย"

"หา! คะ... ถอดหมดเลยเหรอคะ"

ลูกปลาตาโตอย่างตกใจ เธอไม่เคยถอดชุดของผู้ชายมาก่อนถ้าเกิดต้องเห็นอะไรๆที่มันอุจาดตาเธอต้องรู้สึกแย่แน่ๆ

"ถอดไปเถอะยังไงก็ต้องเห็นสักวัน พิมไปช่วยหนูลูกปลาหน่อย"

ทั้งสองคนช่วยกันถอดชุดให้ภานุจนเขาโป๊เปลือยเปล่าอยู่ในผ้าห่ม คุณหญิงส่งชุดคลุมให้หญิงสาวก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"คืนนี้หนูนอนที่ห้องตาภานุนะ แล้วเช้าตรู่ฉันกับพิมจะเข้ามาที่นี่"

ลูกปลามองชุดคลุมในมือก่อนจะเงยหน้ามองท่านพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ

"แล้วถ้าคุณภานุรู้ตื่นขึ้นมาเห็นลูกปลา เขาจะไม่โวยวายเหรอคะ"

หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ใครจะคิดว่าคุณหญิงจะใช้แผนนี้รวบรัดให้เธอได้เสียกันกับลูกชาย ทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันเลย

"นี่แหละแผนของฉัน พรุ่งนี้ถ้าภานุตื่นมาหนูต้องร้องไห้ฟูมฟายอย่างเดียวไม่ต้องพูดอะไร ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง"

คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะพาพิมเดินออกไปจากห้องนอนของลูกชาย และตอนนี้เหลือแค่ลูกปลายืนทำท่าเหมือนคนจะร้องไห้อยู่ในห้องนั้น เธอเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อนจะเปลี่ยนเป็นชุดคลุมเดินออกมามองชายหนุ่มที่ไร้สติอยู่บนเตียงนอน

"พรุ่งนี้ตื่นมาคุณจะไม่ต่อยหน้าลูกปลาใช่มั้ย ฮืออออ ทำไมเธอต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย"

เธอเดินไปนั่งลงบนเตียงนอนก่อนจะยกมือไหว้ชายหนุ่มพร้อมกับทำหน้ารู้สึกผิด

"ลูกปลาไม่ได้ตั้งใจนะคะ ทุกอย่างคุณท่านเป็นคนสั่ง อย่าโกรธลูกปลาเลยนะคะ"

เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่นก่อนจะนอนลงข้างๆชายหนุ่มข่มตานอนเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไป

'พรุ่งนี้เธออาจจะถูกคุณภานุเกลียดไปเลยก็ได้'