บทที่ 17 หมดหวัง

เช้าของอีกวัน

ขิมตื่นแต่เช้าตามปกติ ลุกจากที่นอนทำเตียงสั่นครอนจนพรีมตื่นด้วย  ในขณะพรีมยิ้มแฉ่งให้ขิมเหมือนจะบอกอรุณสวัสดิ์ แต่สาวเจ้าที่นั่งหันหลังเอี่ยวตัวมามองกลับไม่ยิ้มตอบ ลุกไปอาบน้ำเฉยเลย ปล่อยพรีมยิ้มเก้ออยู่คนเดียว

" อะไรของมันวะ "

พึมพำด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก แล้วทิ้งตัวนอนต่อ

ครึ่งชั่ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ