บทที่ 32 ตอนที่ 32

“ฝนจะตกแล้วค่ะแม่…”

แอลลี่บอก ฝานถินารับรู้ได้ด้วยเสียงลมอื้ออึงอยู่ภายนอก เสียงฟ้าคำราม เหมือนเสียงคนคร่ำครวญอยู่ไกลๆ

“หนูขอตัวเดี๋ยวนะคะ…”

บอกแล้วหญิงสาวก็ขยับเข้าสวมกอดมารดาอีกครั้งด้วยความคิดถึง กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ ที่ฝานถินาชอบใช้ยังกรุ่นอยู่ในความทรงจำของแอลลี่ไม่เคยลืมเลือน

“ไปอาบน้ำอาบท่า...