บทที่ 44 แม่เลี้ยง

“ปะ ปะ อ้อ อ้อ” ตัวเล็กพูดเสียงอ้อน มองหน้าพ่อแล้วก็ยิ้ม

“ไหนป๊าดูสิ ตัวยังร้อนอยู่ไหม” มือหนาแตะที่หน้าผากเล็ก

“หายแล้วนิ มิน่าถึงได้ยิ้มหวานเชียว” ก่อนเขาจะหอมแก้มเล็กทั้งสองข้างอย่างมันเขี้ยว

“ออ อ้อ ปะ ปะ” ตัวเล็กมองหน้าพ่ออย่างสงสัย เมื่อเห็นรอยฟกช้ำบนหน้าพ่อ

“ป๊าไม่เจ็บหรอกครับ แค่นี้เอง” ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ