บทที่ 24 24

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยืนกรานเช่นนั้นลิลลี่ก็ค่อยคลายวงแขนที่กอดไว้แน่นและผละห่าง แม้จะเห็นว่ามษยาทรงตัวยืนได้แล้วแต่เธอก็ยังมองด้วยความเป็นห่วง

“แน่ใจนะญาญ่าว่าเธอไปหาหมอเองได้”

“ค่ะ...ขอบคุณมากนะคะลิลลี่”

สาวไทยร่างเล็กฉวยกระเป๋าสะพายมาถือไว้และยิ้มแห้ง ๆ ให้เพื่อนร่วมงานก่อนจะเดินออกไป มษยาคิดว่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ