บทที่ 32 32

เสียงเขาเบาลงแต่หญิงสาวก็ยังได้ยินเขาหายใจหอบ มษยาถอนสะอื้นแล้วเหลือบมองรอยเล็บที่เธอทั้งจิกทั้งข่วนบนเนื้อหนังสีแทนที่หุ้มกล้ามเนื้อแกร่งบนกายใหญ่โตตอนพยายามดิ้นหนีเมื่อครู่ หากแต่สำนึกของความเจ็ปวดกลับติเตือนหญิงสาวว่าถึงเขาจะเจ็บกายเท่าไหร่ก็คงไม่สะเทือนถึงหัวใจด้านชาดวงนั้น มษยากระตุกขึ้นมาเมื่อ...