บทที่ 103

ลูคัสจ้องมองรอยต่างๆ ที่ประดับอยู่บนลำคอและไหปลาร้าของเขา มันเป็นรอยรูปวงรี แดงช้ำ และยังเจ็บระบม เซบาสเตียนใช้เวลาเนิ่นนานในการประทับรอยบนตัวลูคัสจนเขาแทบจะจำผิวของตัวเองไม่ได้

เขาค่อยๆ ดึงเสื้อลงต่ำ เผยให้เห็นรอยกัดบนลำคอมากขึ้น ก่อนจะยื่นมือออกไปไล้นิ้วไปตามรอยเหล่านั้นอย่างจงใจ ขบริมฝีปากขณะที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ