บทที่ 108

“สาบานเลยว่าถ้าพวกนั้นให้ถ่ายฉากร้องไห้ซ้ำอีกรอบ ฉันได้ร้องไห้ของจริงแน่” ซีเอลครางขณะเดินออกมาจากหน้ากล้องในที่สุดหลังจากที่รู้สึกเหมือนผ่านไปนานเป็นชาติกับการเจอแต่แสงแฟลช และถ้าเขาไม่ชินกับมันล่ะก็ ป่านนี้คงตาบอดไปแล้วเพราะแสงวาบที่น่ารำคาญพวกนั้น

ลูคัสหัวเราะเบาๆ ขณะเฝ้ามองจากด้านข้าง “มันเป็นงา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ