บทที่ 115

ลูคัสพยายามอย่างหนักที่จะฟังถ้อยคำที่ออกจากปากของเทรนต์ขณะที่พวกเขานั่งพิงเคาน์เตอร์บาร์ แต่ทุกคำพูดกลับเหมือนมีดกรีดแทงกลางอก เตือนให้นึกถึงการที่เขามอบกายให้เซบาสเตียนอย่างไม่ละอายใจอีกครั้ง ทั้งที่กำลังพยายามจะเปิดโอกาสให้เทรนต์

ท้องไส้ของเขาปั่นป่วน แต่ไม่ใช่แค่จากความรู้สึกผิด แต่เป็นความละอาย...