บทที่ 153

ห้องทั้งห้องมืดมิดและตึงเครียด กลิ่นคาวเลือดที่ยังสดใหม่คลุ้งหนาอยู่ในอากาศ และซิเอลไม่ชอบที่มืด

ซิเอลไม่รู้ว่าตนนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสภาพถูกมัดมานานเท่าไหร่แล้ว ขณะที่อีธานเดินไปมาอยู่ตรงหน้าเขา โบกปืนในมือไปมาราวกับเป็นของเล่น พล่ามไม่หยุดในเรื่องที่ซิเอลไม่เข้าใจ เรื่องที่สมองของเขาแทบประมวลผลตามไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ