บทที่ 160

ชิเอลนั่งอยู่นอกห้องผ่าตัด สองมือประสานกันแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด

เซบาสเตียนนั่งอยู่ข้างๆ เขาเงียบขรึมแต่ก็ตึงเครียดไม่ต่างกัน ทางเดินพลันเงียบสงัดและนิ่งงันไปหมดจนราวกับว่ามันกำลังกลั้นหายใจของตัวเอง

ทุกวินาทีรู้สึกราวกับหนึ่งชั่วโมงที่แสนทรมานซึ่งปฏิเสธที่จะเคลื่อนผ่านไป เชื่องช้าและอืดอาด

ภาพของเซอร์...