บทที่ 171

เซอร์ซีสโน้มกายเหนือร่างซิเอลบนเตียง จุมพิตเขาอย่างล้ำลึกและเชื่องช้า เป็นจุมพิตที่บ่งบอกถึงความโหยหาและหิวกระหาย เสื้อผ้าของพวกเขากระจัดกระจายเกลื่อนห้อง ถูกลืมเลือนไปแล้ว ผ้าปูที่นอนยังคงอุ่นอยู่ใต้ร่าง และร่างกายของทั้งสองก็พัวพันกันในจังหวะที่อ่อนโยน

“ฉันคิดถึงการมีคุณแบบนี้จังเลย เซอร์ซีส” ซิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ