บทที่ 084

เสียงเม็ดฝนกระทบกระจกรถดังสม่ำเสมอ เติมเต็มความเงียบงันภายใน

เซอร์ซีสเฝ้ามองสายน้ำที่ไหลเป็นทางลงบนผืนกระจก บิดเบือนแสงไฟของเมืองให้พร่าเลือน และอากาศก็อบอวลไปด้วยกลิ่นฝนที่ชื้นและผ่อนคลาย เขาถอนหายใจยาว พยายามไม่สนใจความรู้สึกเปลี่ยวเหงาและโหยหาในอก และในที่สุด เขาก็ละสายตา มองไปยังที่นั่งคนขับ ที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ