บทที่ 43 ตอนที่ 43

เขายังอยู่ในชุดเมื่อวาน ดวงตาของเขามีแววเหนื่อยล้า ขณะเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อน

“รู้อยู่แล้วว่าหนีไม่พ้น แล้วทำไมจะต้องทำให้ผมเหนื่อยซ้ำเหนื่อยซากด้วย ร้อยแก้ว”

พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ แต่ก็พยายามควบคุมตัวเอง “แก้วไม่ได้หนีค่ะ แต่แก้ว... อยากกลับกรุงเทพฯ”

“แล้วทำไมไม่รอให้ผมตื่นก่อน”

เขาก้าวเข้ามาห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ