บทที่ 22 เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย (25%)

หลังจากเสร็จสิ้นงานเผาศพของพ่อกับแม่ เธอก็นั่งแหมะอยู่ตรงบันไดศาลาอย่างหมดแรงเพียงลำพัง ตามองไปยังควันสีขาวที่ลอยล่องออกมาจากปล่องเมรุ ก่อนจะตัดใจหันหลังเดินจากมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย งานเผาศพของแม่และพ่อแทบไม่มีแขกมาร่วมงาน จะมีบ้างก็แต่หัวหน้าพยาบาลเพื่อนของแม่ ซึ่งพอจะคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายมาเพราะควา...