บทที่ 242 หญิงสาวผู้มาพร้อมกับความฮาและข้อคิด (50%)

“คุณกลับไปได้แล้ว”

เจ้าของพวงแก้มสุกปลั่งเอ่ยปากไล่อย่างไม่เต็มปากเต็มคำนัก ขณะที่มือทั้งสองข้างพยายามยกศีรษะทุยออกจากหน้าตักของตัวเอง ซึ่งเขาก็อิดออดอยู่นานกว่าจะยอมลุกขึ้นจากตักอุ่น

“ผมจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่ายายละไมจะกลับมา”

“คุณกลับไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้”

คนท้องว่าพลางพยุงตัวลุกขึ้น ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ