บทที่ 259 มิอาจสูญเสีย (100%)

โอยยยยย…เด็กอะไรก็ไม่รู้ ใช้คำว่า ‘น่ารัก’ ได้เปลืองมาก

“เดี๋ยวนี้ชักจะเก่งใหญ่แล้ว”

หลังจากก้าวขึ้นไปนั่งลงบนเตียงต่อหน้าหลานสาว ม่อนฟ้าก็เอ่ยอย่างมันเขี้ยว ครั้นเห็นอีกฝ่ายส่งยิ้มแป้นแล้นจนตาหยีมาให้ก็อดใจไม่ไหว รวบร่างนุ่มฟูของเจ้าก้อนมากอดแนบอก แล้วระดมจูบแก้มนิ่มอยู่นาน เรียกเสียงหัวเราะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ