บทที่ 34 ทรมานสิ้นดี (75%)

“พ่อ…พ่อขา…ได้โปรด…”

กระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้น

“นี่เธอ…”

“ฮึก…ฮือ…”

“บูรณิมา! บูรณิมา…”

เสียงเรียกและแรงเขย่าไม่เบานัก ทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ฝันอันแสนเลวร้ายค่อยๆ สงบลง เปลือกตาเริ่มขยับ ก่อนจะตัวแข็งทื่อ เมื่อสิ่งแรกที่มองเห็นคือใบหน้าหล่อเหลาทว่าเย็นชาที่อยู่ใกล้แค่คืบ

“ฝันถึงแม่ส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ