บทที่ 100 100

ดวงตาสีนิลกาฬเขม้นมองภรรยาอย่างพินิจ คิดอย่างถ้วนถี่.. แล้วพยักหน้าช้าๆ

“ก็ได้ ถ้าหนูเล็กไฟเขียวพี่ก็ไม่มีปัญหา ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกของพี่” กล่าวจบก็หมุนตัวเดินไปที่ประตูห้อง

“ให้หนูเล็กไปส่งไหมคะ” มันเจ็บจี๊ดไปทั้งหัวใจ แต่เธอก็ไม่ลังเลที่จะถาม แต่เพราะความรีบร้อนอยากประชดใส่เขา เธอจึงลืมข่ม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ