บทที่ 46 46

ก๊อก ๆ ๆ

สุภัคมองบานประตูที่เปิดออกแล้วคลี่ยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นคนที่เข้ามา พยักหน้ารับการโค้งตัวทักทายอย่างนอบน้อมจากเขา

“คุณพ่อยังไม่นอนอีกเหรอครับ”

“ยังหรอก ตั้งใจจะรอพบคุณนั่นแหละ” เขากลับมาอยู่บ้านได้ห้าวันแล้ว วันนี้เป็นวันแรกในรอบห้าวันที่ได้เจอลูกเขยตอนเย็นในเวลาเกือบสามทุ่ม “มาตามเมียเหรอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ