บทที่ 43 เบื้องหลังฉาก

ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง แสงไฟจากในเมืองเริ่มสว่างไสวขึ้นนอกหน้าต่าง

เวลาหนึ่งทุ่ม ร่างเล็กบนเตียงผู้ป่วยขยับเปลือกตาเล็กน้อยสองสามครั้งก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น

โจชัวซึ่งกุมมือของเด็กชายไว้แน่นสังเกตเห็นในทันที เขาโน้มตัวไปข้างหน้าด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าครั้งไหนๆ “เชส? ว่าไงคนเก่ง ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็...