บทที่ 74

ปรมะมองฉันด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย

คงคิดว่าฉันโง่เง่าสิ้นดีล่ะมั้ง

"สรุปว่าวิธีที่คุณคิดได้คือการเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อ แล้วไลฟ์สดให้คนทั้งประเทศร่วมพิพากษางั้นเหรอ?"

ปรมะเอ่ยถามน้ำเสียงเย็นชา

ฉันพยักหน้า รู้สึกกระดากอายเล็กน้อย แน่นอนว่าฉันสัมผัสได้ถึงความเอือมระอาในแววตาของเขา

ก็วิธีนี้มันเป็นทางเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ