บทที่ 76 บทที่ 76

เขาจ้องมองหน้าเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ละมือออกจากไหล่บาง แล้วขยับออกห่างจากเธอ ก้าวไปยังประตูแบบเงียบๆ

เอมมาลินเองอดใจหายไม่ได้ เธอพูดไปตามอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น แต่พอเห็นเขาเดินไปจริงๆ ทำไมหัวใจมันถึงสั่นหวิว ตาคู่สวยปนเศร้ามองตามหลังร่างสูงอย่างอาลัยอาวรณ์โดยไม่ต้องระมัดระวังใดๆ เพราะเขาไม่ได้หัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ