บทที่ 1 บทนำ ใจห้ามรัก
สวัสดีนักอ่านทุกคนทั้งแฟนนิยายทุกคนนะคะ ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบพระคุณที่หยิบเล่มนี้ขึ้นมาอ่านเด้อจ้า
ผลงานเรื่องแรกมีชื่อว่า ‘ใจห้ามรัก’ เป็นเรื่องราวของคุณครูสาวชื่อ อารยา ผู้หลงรักเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่ทั้งปากร้ายและใจดำอย่าง นายปราปต์ จนตัดสินใจสารภาพรัก
แต่สุดท้ายก็ต้องเจ็บปวดอย่างหนักเมื่อปราปต์ไม่เคยรัก แถมยังผลักไสให้ออกจากชีวิต แม้แต่ความบริสุทธิ์ที่ยอมมอบให้เขา ก็ไม่มีค่าพอจะทำให้อารยากลายเป็นผู้ถูกรักได้เลย...
ส่วนเรื่อบที่สองคือ 'ใจหมายรัก' ว่าด้วยเรื่องความรักของเพื่อนสนิทอย่าง 'เมธา' และ 'ประกายแก้ว' ที่เริ่มจากเพื่อนกิน ต่อมามีเหตุต้องเลื่อนไปเป็นเพื่อนนอน แต่ว่า... ทั้งสองจะเลื่อนเป็นคตนรักได้หรือไม่ ในเมื่ออุปสรรคชิ้นโตอย่าง 'น้องลูกเกด' และ นศ. ฝึกงานอย่าง 'ภากร' คอยขวางอยู่ ตมไปเอาใจช่วย และช่วยลุ้นให้ความรักของเขาสมหวังกันด้วยนะคะ
ปล. นิยายทั้งสองเรื่อง มีระดับความดราม่าอยู่ที่ 7.5 score ค่ะ (ตั้งเอง อ้างอิงเองล่วน ๆ 555) ถือว่าเจ็บระดับจี๊ดๆ คันๆ ที่หัวใจ (ผ้านวมผืนบางๆ ก็น่าจะเอาอยู่ ฮ่าๆๆ)
โดยสองเรื่องนี้ อยู่ใน set เดียวกับอีรก 3 เรื่อง ได้แก่
1. ใจมอบรัก (เป็นเรื่องของรอง ผอ. ที่เข้ามาเป็นคู่แข่ง อ. เมธาในเรื่องใจหมายรักค่ะ คู่ของเขาคือ นศ.ครูฝึกสอนใน รร ที่เขาเลี้ยงต้อยมานานมาก)
2. ใจไหม้รัก (เป็นเรื่องของฟ้างาม คนที่ปราปต์ จากเรื่องใจห้ามรักเขาแอบชอบค่ะ จะเฉลยว่า ใครเป็นพ่อของเด็กในท้องของฟ้างาม แล้วเกิดอะไรขึ้นทำไมฟ้างามถึงตัดสินใจทำเรื่องไม่โอเคลงไปในเรื่องของปราปต์ น่าติดตามมากกกกกกก)
3. ใจอุ้มรัก (เป็นเรื่องของ ผอ. อนิรุจ ที่แอบชอบนางเอกของเรื่องใจห้ามรักค่ะ โดยในเรื่องจะเล่าเรื่องตอนที่เวลาผ่านไปจากใจห้ามรักแล้วประมาณ 5-6 ปีค่ะ)
สามารถอ่านแยกได้โดยไม่ต้องอ่านเล่มไหนมาก่อนค่ะ
สุดท้ายนี้ขอให้มีความสุขกับทุกช่วงเวลาในการอ่านนะคะ
...ลัลน์...
บทนำ ใจห้ามรัก
ตีสองกว่าที่อารยาต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ เป็นสายของเมธาเพื่อนในกลุ่มที่เรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมจนกระทั่งจบมหาวิทยาลัย
‘ครูอ้อนคนสวย’
เสียงประจบเนิบนาบของคนเมาทำเอาหญิงสาวถึงกับกลอกตามองบน นายคนนี้เมาทีไรมีเรื่องให้หนักใจทุกที
“มีไรเนี่ยโทร.มาดึกดื่น”
เอ่ยถามพลางหาวหวอด
‘มาเอาไอ้ปราปต์กลับหน่อยดิวะ เมาเละเหมือนหมาเลย’
อารยาตาสว่างทันที หัวใจก็เต้นแรงผิดปกติเพียงแค่ได้ยินชื่อ ‘ปราปต์’ ผู้ชายคนนั้นที่เป็นทั้งเพื่อนและคนที่เธอแอบรักในเวลาเดียวกัน
“ทำไมถึงไปด้วยกันได้”
ปราปต์เป็นพวกบ้างาน น้อยครั้งจะออกท่องราตรีส่วนเมธานั้นเป็นนักเที่ยวตัวยง ตกค่ำก็ร่ำสุราจนถึงเช้า
แต่น่าแปลกที่เขายังสามารถลุกไปสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยได้อย่างปกติ (พร้อมกลิ่นน้ำหอมที่ฉีดราวกับอาบ)
‘มันเฮิร์ทครับเพื่อน โดนฟ้างามปฏิเสธมา’
ฟ้างาม...
ชื่อนี้จี๊ดใจคนฟังเพราะเจ้าหล่อนคนนั้นเป็นถึงสาวนักเรียนนอกลูกสาวกำนันจ่อยผู้เป็นที่ถูกอกถูกใจของผู้ชายหลายคน เมธาก็ด้วย
แต่เพราะปราปต์เทียวไล้เที่ยวขื่อเจ้าหล่อนมาตั้งแต่
ม. ปลาย จนต้องแยกย้ายไปเรียนต่อคนละที่ละทาง
จนตอนนี้เรียนจบมีการมีงานทำกันแล้วเจ้าของฟาร์ม
โคนมศุภโชคก็ยังไม่ตัดใจ
เมธาเลยยอมหลีกทางให้กับคนที่รักฝังใจ
คิดแล้วก็น้อยใจ...
คนที่ใส่ใจและห่วงใยเขามากอยู่ตรงนี้ แต่ปราปต์ไม่เคยมองเห็นแถมยังผลักไสให้ไกลตาอีกเสียนี่
ไม่ได้ไล่ธรรมดา...ไล่เหมือนเธอเป็นนกเป็นกาไม่ได้เป็นเพื่อนกันมาก่อน
“ไมไม่พากลับเองเล่า”
ถามอย่างไม่เข้าใจพลางเหลือบตามองนาฬิกา มันดึกมากแล้วและพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปอบรมโครงการนมโรงเรียนของอาหารกลางวันของเด็กนักเรียนตั้งแต่เช้า อีกทั้งฟังจากน้ำเสียงเมธายังมีสติดีอยู่
‘ไม่ว่างอะ ส่วนไอ้ปองลูกน้องมันก็ไปกับสาวที่ไหนก็ไม่รู้’
จากนั้นเสียงของผู้หญิงที่รบเร้าเขาดังลอดมาตามสายทำให้อารยาเข้าใจทันทีว่าเมธาติดธุระอะไร
แต่ให้ตายเถอะ !
เมธาก็รู้ไม่ใช่หรือว่าปราปต์ประกาศตัดเพื่อนกับเธอ ไปแล้ว
“นายเมธ ขอละนะ โทร. ไปหาคนอื่นเหอะ”
‘ก็แกอยู่บ้านใกล้ฟาร์มของมันที่สุด แล้วคนอื่นก็
ไม่รับสายนี่หว่า’
เวลานี้ใครรับก็แปลก...
เธอก็แปลกคนที่กดรับสายมัน อารยาถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้นว่า
“นายก็รู้ว่าฉันกับปราปต์จะไม่เผาผีกันอยู่แล้ว ไม่ไปให้โดนเขาหักคอหรอก... บาย”
‘ถ้าแกไม่มาฉันจะปล่อยมันนอนกับหมาหน้าผับนี่แหละ ให้เวลาครึ่งชั่วโมงนะเว้ย’
เมธาทิ้งไพ่ใบสุดท้ายลงมาก่อนจะตัดสายไป ฝ่ายนั้นรู้ว่านายปราปต์เป็นจุดอ่อนที่เด่นที่สุดของคุณครูอ้อน
แต่เมธาไม่ทำแบบนั้นหรอก อย่างมากก็แค่ปล่อยให้นอนในรถจนเช้า แต่นั่นก็ยิ่งน่ากลัว เกิดถูกโจรฉกชิงวิ่งราวขึ้นมาแล้วได้รับอันตรายจะแย่เอา
คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งแค่ไปพาเขากลับบ้านเอง
