บทที่ 11 10

เขาผละออกจากร่างอ่อนล้าแล้วสบถลั่น ฟ้างามกระถดตัวมานั่งกอดเข่าที่หัวเตียงทั้งเนื้อตัวที่ยังเลอะคราบเหนียวจากตัวเขา ทั้งร่างของเธอสั่นเทา ตอนนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคนใจร้าย ความรู้สึกเกลียดและกลัวมันชัดเจนอยู่ในหัวใจของเธอมากกว่าครั้งไหน ๆ

ตะวันที่กำลังดันตัวขึ้นนั่งบนที่นอนปรายตามองเธอ ฟ้างามรีบย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ