บทที่ 23 22
“คุณกลับมาเพื่อมาพูดแค่คำขอโทษ และมาทำให้ผมเห็นสภาพน่าสมเพชของคุณแบบนี้แค่นั้นเองหรือ คุณมันใจร้ายมากเลยรู้ไหม”
ตะวันน้ำตาคลอ มองคนเป็นแม่ที่เวลานี้ไม่มีแม้แต่เส้นผมสักเส้น เขาไม่เคยเตรียมตัวเตรียมใจว่าตัวเองต้องมาเจอท่านในสภาพนี้ หากเลือกได้ เขาก็อยากจะให้มันเป็นอย่างที่มันเคยเป็นถ้าหากการเจอกับมา...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทนำ
2. บทที่ 2 1
3. บทที่ 3 2
4. บทที่ 4 3
5. บทที่ 5 4
6. บทที่ 6 5
7. บทที่ 7 6
8. บทที่ 8 7
9. บทที่ 9 8
10. บทที่ 10 9
11. บทที่ 11 10
12. บทที่ 12 11
13. บทที่ 13 12
14. บทที่ 14 13
15. บทที่ 15 14
16. บทที่ 16 15
17. บทที่ 17 16
18. บทที่ 18 17
19. บทที่ 19 18
20. บทที่ 20 19
21. บทที่ 21 20
22. บทที่ 22 21
23. บทที่ 23 22
24. บทที่ 24 23
25. บทที่ 25 24
26. บทที่ 26 25
27. บทที่ 27 26
28. บทที่ 28 27
29. บทที่ 29 28
30. บทที่ 30 29
31. บทที่ 31 30
32. บทที่ 32 31
33. บทที่ 33 32
34. บทที่ 34 33
35. บทที่ 35 34
36. บทที่ 36 35
37. บทที่ 37 36
38. บทที่ 38 37
39. บทที่ 39 38
40. บทที่ 40 39
41. บทที่ 41 40
42. บทที่ 42 41
43. บทที่ 43 42
44. บทที่ 44 43
45. บทที่ 45 44
46. บทที่ 46 45
47. บทที่ 47 46
48. บทที่ 48 47
49. บทที่ 49 48
50. บทที่ 50 END full
51. บทที่ 51 SPECIAL (3 part)
ย่อ
ขยาย
