บทที่ 21 บทที่ 20 ขี้เมา

บทที่ 20 ขี้เมา

งานดำเนินไปเรื่อย ๆ จนถึงเวลาที่เจ้าของวันเกิดต้องเป่าเค้กวันเกิด เสียงปรบมือดังก้องไปทั่วห้องจัดเลี้ยง พร้อมกับคำอวยพรของผู้ใหญ่และเพื่อน ๆ ของสตังค์ ส่วนลินลดายืนพิงผนังอยู่มุมมืด ตอนนี้เธอรู้สึกมึนหัวมากที่สุดและทรงตัวบนรองเท้าส้นสูงยากมาก

"นี่เรากำลังเมาเหรอ~" เธอพร่ำถามตัวเองด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ