บทที่ 9

เซเลน่าหมดแรงอย่างมากจากการสูญเสียเลือดของเธอและหลังจากทำการผ่าตัดสองครั้งติดต่อกัน

เธอตบอีวาไม่ใช่เพราะเธอแย่งแฟนไป แต่เพราะพฤติกรรมที่ขาดความรับผิดชอบของเธอในตอนนี้ เพราะการกระทำที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเธอ ชีวิตเกือบตาย

อย่างไรก็ตาม แฮมิลตันไม่ได้ถามว่าทำไม แต่กลับเลือกที่จะปกป้องอีวาอย่างไม่มีเงื่อนไข

พวกเขาคบกันมาสามปีแล้ว และเคยให้คำสาบานที่สวยงามที่สุดแก่กันและกัน...

บัดนี้ ความจริงอันโหดร้ายได้ทำลายภาพลวงตานั้นแล้ว คำสาบานเหล่านั้นไม่มีอีกแล้ว

“แฮมิลตัน แลนซ์ ฉันตบเธอแล้ว!” เซเลน่าหรี่ตาและฝืนยิ้ม “แต่ทำไมคุณไม่ถามเธอว่าเธอทำอะไรไป จากนี้ไป ดูแลเด็กฝึกงานของคุณให้ดี อย่าปล่อยให้เธอเข้าไปในห้องผ่าตัดอีก!”

ด้วยเหตุนี้ เซเลน่าจึงหันกลับมาและจากไป น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาของเธอ

สิ่งที่เขาสนใจคือปกป้องเอวาหลังจากที่เธอโดนตบหน้า

แต่แล้วเธอล่ะ?

เธอเป็นแค่เพื่อนร่วมงานเหรอ?

ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาคบหากับเขา เธอเชื่อใจเขาสุดหัวใจ เชื่อว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะแต่งงานและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

ความจริงที่โหดร้ายก็คือไม่ใช่เธอ แต่เป็นอีวาแทน

เธอแข็งแกร่งหรือไม่? ไม่!

เธอจะไม่รู้สึกเศร้าหลังจากถูกหักหลังได้อย่างไร?

เธอแค่แสร้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่นเพื่อกอบกู้ความภาคภูมิใจเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอทิ้งไว้

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บปวด ตอนนี้ หัวใจของเธอเจ็บปวดราวกับมีคนมาฉีกมันออกเป็นสองส่วน

สายตาของเซเลน่าพร่ามัวเพราะน้ำตาของเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าเธอกลับพร่ามัว เธอไม่สนใจแม้แต่จะมองไปทางไหนและก้มหัวลงต่ำ เธอไม่ต้องการให้ใครเห็นความโศกเศร้าและความอับอายของเธอ

ตรงหัวมุมเธอไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง

เธอกระแทกหน้าและล้มถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้

ขณะที่เซเลน่าคิดว่าเธอกำลังจะทำให้ตัวเองอับอายมากขึ้นด้วยการล้มบั้นท้ายของเธอ ก็มีคนคว้าเอวเธอไว้และป้องกันไม่ให้เธอล้ม เขาช่วยให้เธอฟื้นศูนย์แรงโน้มถ่วงของเธอ แต่เธอก็เอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

ลมหายใจอุ่นของเขาอยู่ใกล้ใบหูของเธอ กระตุ้นความรู้สึกของเธอ

เซเลน่าพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ขอบคุณ...”

เธอเงยหน้าขึ้นและจ้องมองพวกเขาโดยไม่คาดคิด

ดวงตาอัลมอนด์ของเธอจ้องมาที่เขาอย่างไร้เดียงสาและเคอะเขิน...

นัยน์ตาคู่ลึกและมีความหมายจ้องมาที่เธอ...

"คุณเอง..." เจฟเฟอร์สันไม่คิดว่าจะได้พบกับบันนี่ตัวนี้ที่โรงพยาบาลแอดแวนซิสต์

“ฉัน...” เซเลน่าปาดน้ำตาและมองเจฟเฟอร์สันด้วยความตกใจ "คุณ คุณ..."

เจฟเฟอร์สันไม่ได้ขยับหนีจากเอวของเซเลน่า เขากลับกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างเอาแต่ใจ เขาจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่เขาจะได้เห็นการแสดงออกของเธอชัดเจน สายตาของเขาเย็นชาและเฉียบแหลม ราวกับนักล่าที่กำลังจับเหยื่อของมัน

ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน

ตาของกระต่ายแดงราวกับเธอเพิ่งร้องไห้ ตอนนี้เธอกัดตัวเองแรงเกินไป และริมฝีปากของเธอก็เต็มไปด้วยคราบเลือด

ผิวของเธอดูดีมาก แต่ใบหน้าของเธอซีดราวกับเป็นแผ่น

ทันทีที่เขาหลับตาลง เขาก็สามารถเห็นรอยเลือดบนแขนซ้ายของเธอได้อย่างง่ายดาย