บทที่ 3 ฉันรู้สึกเกลียดชัง

ชารอนเดาว่าเซบต้องบล็อกเธอทางเฟซบุ๊กแล้ว และคงไม่อยากหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก เมื่อคิดได้ดังนี้ ชารอนก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด

ตอนที่ชารอนกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาหกโมงเช้ากว่าแล้ว ทันทีที่ชารอนเดินเข้ามา เธอก็เห็นอเล็กซ์นั่งอยู่บนโซฟา อเล็กซ์ไม่รู้ว่าเขานั่งอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแล้ว เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด เขาก็รีบหันหน้ามา ดวงตาของเขาแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าอยู่ทั้งคืนไม่ได้นอน

"ที่รัก เมื่อคืนคุณไปไหนมา ผมโทรหาคุณเป็นสิบกว่าครั้ง ทำไมไม่รับสายเลย" อเล็กซ์ลุกขึ้นเดินตรงมาหาเธออย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกไปหมายจะจับมือเธอ แต่ชารอนหลบเขา เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ

สีหน้าของชารอนเย็นชา เธอเยาะเย้ย "แล้วคุณล่ะ ไม่ได้กลับบ้านทั้งคืนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ"

อเล็กซ์สังเกตเห็นว่าอารมณ์ของชารอนไม่ดีนัก และตาของเธอก็บวมเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นนี้

แววตาของอเล็กซ์วูบไหว และมือที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวก็ค่อยๆ กำแน่นขึ้น

"คุณรู้เรื่องแล้วสินะ" น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งมาก ปราศจากความหวั่นไหวหรือตื่นตระหนกใดๆ ราวกับว่าเขาคาดไว้นานแล้วว่าชารอนจะต้องรู้เข้าสักวัน ไม่แสดงความรู้สึกผิดหรือกังวลใดๆ

ชารอนไม่สามารถเก็บกดอารมณ์ของเธอได้อีกต่อไป เธอเงื้อกระเป๋าขึ้นมาแล้วขว้างใส่เขาทันที ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธ ช่วงเวลาแห่งความสุขระหว่างพวกเขาทั้งสองแหลกสลายไปในวินาทีที่ชารอนเห็นเขามีเซ็กซ์กับเอวา ไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก

ชารอนถามเสียงกร้าว "อเล็กซ์ คุณทำให้ฉันขยะแขยง ถ้าคุณไม่รักฉันแล้ว คุณก็หย่ากับฉันได้ ทำไมต้องทรยศฉันด้วย"

เมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของเธอ อเล็กซ์รู้สึกเจ็บแปลบในใจ เขาคว้ามือเธอแล้วดึงเธอเข้ามากอด "ชารอน ผมขอโทษ"

ชารอนผลักเขาออก ดวงตาเต็มไปด้วยความผิดหวังและความโกรธ "อย่ามาแตะต้องตัวฉัน! หลังจากแต่งงานกับคุณ ฉันก็ได้เจอผู้ชายดีๆ มากมาย และบางคนก็แสดงความสนใจในตัวฉัน แต่ฉันรักษาสัญญาและไม่เคยทรยศคุณเลย แล้วคุณล่ะ"

อเล็กซ์อธิบาย "ชารอน คุณคือคนเดียวที่ผมรัก เรื่องที่เกิดขึ้นกับเอวามันเป็นแค่เรื่องผิดพลาด"

ชารอนอยากจะหัวเราะ คำอธิบายนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงมากขึ้น "งั้น ขอฉันทำความเข้าใจหน่อยนะ ฉันไปหาผู้ชายสักคน มีเซ็กซ์กับเขา แล้วมาบอกคุณว่ามันเป็น 'ความผิดพลาด' พร้อมกับอ้างว่าคุณคือคนเดียวที่ฉันรัก แบบนี้ก็ได้ใช่ไหม"

แววตาเย็นชาดุร้ายฉายวาบขึ้นในดวงตาของอเล็กซ์ เขาพูดทีละคำ "ถ้าเธอกล้าทำ ฉันจะฆ่าทั้งเธอทั้งไอ้ชู้นั่นคาเตียงเลย"

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกของเขา ชารอนรู้สึกเพียงความหนาวเหน็บในหัวใจ เธอคิด 'คุณเองยังทนไม่ได้ และคุณก็รู้ว่าการทรยศเป็นสิ่งที่ให้อภัยไม่ได้ แล้วทำไมคุณถึงทรยศฉันล่ะ'

เธอสูดหายใจลึกแล้วพูดช้าๆ "คุณจำได้ไหมว่าฉันพูดอะไรกับคุณตอนที่คุณขอฉันแต่งงาน" เธอบอกว่าถ้าเขาทรยศเธอเมื่อไหร่ เธอจะไม่ให้อภัยเขาและจะจากเขาไป

สีหน้าของอเล็กซ์เปลี่ยนไป "ผมไม่ยอมให้คุณไป!"

ชารอนเช็ดน้ำตาที่หางตา สีหน้าเย้ยหยันเจือปนความเกลียดชังขณะมองเขา "ไม่ว่าคุณจะยอมหรือไม่ยอม ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันต้องการหย่า คุณไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากฉัน"

พอได้ยินว่าเธอต้องการหย่า ความอดทนสุดท้ายของอเล็กซ์ก็หมดลง เขามองแชรอนราวกับว่าเธอกลายเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว "หย่างั้นเหรอ? ตั้งแต่เราแต่งงานกันมา คุณไม่เคยทำงานเลยสักวัน แล้วหลังหย่าคุณจะใช้ชีวิตยังไง? ใครจะจ้างคุณ? แล้วค่ารักษาพยาบาลแพงๆ ของพ่อคุณล่ะ?"

"ผมเป็นประธานของสมิธ กรุ๊ปนะ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเจอสิ่งยั่วยุต่างๆ ข้างนอก และบางครั้งมันก็ยากที่จะต้านทานไหว แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีวันกระทบสถานะภรรยาของผมของคุณหรอก คุณต้องการอะไรอีก?"

'ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจนะว่าผมยังรักเธออยู่ แต่ชีวิตนี้ผมไม่มีทางมีผู้หญิงคนเดียวได้หรอก' เขาคิดในใจ

เมื่อมองท่าทางก้าวร้าวของอเล็กซ์ แชรอนก็ไม่อาจเชื่อมโยงผู้ชายคนนี้กับอเล็กซ์ขี้อายสมัยเรียนมหาวิทยาลัย คนที่หน้าแดงตอนสารภาพรักกับเธอและสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจได้เลย บางทีนี่อาจเป็นธาตุแท้ของเขา เห็นแก่ตัว เย่อหยิ่ง และคิดว่าตัวเองอยู่สูงส่งเหนือใคร

แชรอนไม่อยากพูดอะไรอีกต่อไป เธอจึงเดินผ่านเขาขึ้นไปชั้นบน อเล็กซ์จ้องมองแผ่นหลังของเธอ ดวงตาของเขามืดครึ้มและเต็มไปด้วยความคิด

แชรอนกลับมาที่ห้องนอน เมื่อได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัว เธอก็ตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที ตอนที่เธอก้มลงมองและเห็นรอยแดงบนหน้าอก ภาพมือเรียวของเซ็บที่ลูบไล้ร่างกายเธอก็แวบเข้ามาในความคิด

เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว คว้าผ้าขนหนูมาขัดถูอย่างแรงจนผิวบริเวณหน้าอกแดงก่ำ ดูเหมือนว่ามีเพียงการทำเช่นนี้เท่านั้นที่จะลบร่องรอยที่เซ็บทิ้งไว้บนร่างกายเธอได้

หลังอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกจากห้องน้ำและเห็นอเล็กซ์นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง กำลังจมอยู่ในความคิด แชรอนขมวดคิ้วและเบือนหน้าหนี ทำเป็นมองไม่เห็นเขา

ในตอนนั้นเอง อเล็กซ์เงยหน้าขึ้นและเห็นแชรอนเดินออกมาในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ผมเปียกหมาดของเธอมีหยดน้ำไหลลงบนแผ่นหลัง แก้มที่เพิ่งล้างใหม่ๆ ของเธอดูเหมือนกุหลาบแรกแย้ม ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ ผ้าขนหนูผืนนั้นแทบจะปิดสะโพกไม่มิด เผยให้เห็นขาเรียวยาว ปลุกเร้าความคิดอกุศลในใจเขา

ลมหายใจของอเล็กซ์พลันหอบถี่ขึ้นทันที และสายตาของเขาก็เหมือนถูกตรึงอยู่ที่แชรอน ไม่อาจละไปได้

แชรอนซึ่งหันหลังให้เขากำลังจะหยิบชุดนอนจากตู้เสื้อผ้า ทันใดนั้นเอง มือของอเล็กซ์ก็โอบกอดเธอจากด้านหลัง

"แชรอน" เสียงของเขาแหบพร่า เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่ปิดบัง

เมื่อครู่นี้ หลังจากแชรอนลงไปข้างล่าง อเล็กซ์ก็ครุ่นคิดหาวิธีที่จะง้อเธอให้กลับมาคืนดี ในท้ายที่สุด วิธีเดียวที่เขาคิดออกว่าจะรั้งแชรอนไว้ข้างกายได้คือการมีลูกกับเธอ

เขาตั้งใจจะขึ้นมาคุยกับเธอดีๆ ค่อยเป็นค่อยไป แต่พอเห็นแชรอนเพิ่งออกจากห้องน้ำ เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้

หากเป็นเมื่อก่อน อเล็กซ์แบบนี้อาจทำให้ใจเธอหวั่นไหว แต่ตอนนี้แชรอนกลับรู้สึกขยะแขยงเท่านั้น เมื่อเห็นอารมณ์ใคร่ของอเล็กซ์ เธอก็รู้สึกรังเกียจและหันไปผลักเขาออก "เอามือออกไปนะ คุณทำให้ฉันขยะแขยง"

อเล็กซ์ทำหน้าเหมือนเจ็บปวดและจับมือเธอไว้อย่างจริงจัง "คุณเคยอยากมีลูกไม่ใช่เหรอ? เรามาวางแผนมีลูกกันตอนนี้เลย ดีไหม?"

แชรอนสะบัดมือเขาออกอย่างแรงแล้วพูดว่า "นั่นมันเมื่อก่อน ในอนาคตฉันอาจจะมีลูก แต่ลูกคนนั้นจะไม่มีวันเป็นลูกของคุณ"

คำพูดเหล่านี้ทำให้อเล็กซ์โกรธจัด เขาคว้ามือเธอแล้วเหวี่ยงเธอลงบนเตียง ทาบทับร่างเธอไว้ด้วยร่างทั้งร่างของเขา "พูดอีกทีสิ!"