บทที่ 51 อย่าใช้ฉันเป็นคนโง่

เซบนั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้ มองเธอด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

เศษเสี้ยวความทรงจำสุดท้ายก่อนที่เธอจะหมดสติไปหลั่งไหลเข้ามาในความคิด ชารอนกัดริมฝีปากล่างแล้วลดสายตาลง "คุณสมิธ ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ"

ถ้าเขามาไม่ทันเมื่อคืน ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

เซบพูด "ผมผิดเอง ผมขอโทษ"

เมื่อสบเข้ากับสายตาจริงจังของเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ