บทที่ 135 เขาพูดว่าฉันขอโทษ

ฉันไม่แปลกใจที่เจอร์รี่จะถามแบบนี้ เลยพยักหน้า "ค่ะ"

สายตาเขาเลื่อนจากเค้กในมือฉันมายังใบหน้า จ้องมองอย่างพินิจพิเคราะห์ "คุณโตที่แจ็คควอร์เหรอ" เขาหยั่งเชิง

ฉันชะงักไปชั่วครู่ แต่ก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเจอร์รี่ยังคงตามหาคู่หมั้นที่หายไปนาน ใครก็ตามที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันย่อมดึงดูดความสนใจของเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ