บทที่ 198 ฉันไม่ใช่โฮปรอยสันเลย

"จะพาเธอกลับบ้าน"

คำพูดเรียบง่ายนั้นจุดประกายความอบอุ่นอย่างไม่คาดคิดขึ้นในใจฉัน ทำให้ดวงตาของฉันเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาที่ไม่ทันร่วงหล่น ฉันเพิ่งตระหนักว่า ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครมอบความรู้สึกปลอบประโลมเช่นนี้ให้ฉันเลย เจอร์รี่เป็นคนแรก

ฉันพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมอารมณ์ กะพริบตาถี่ๆ เพื่อกลั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ