บทที่ 337 โปรดให้อภัยฉัน

หัวฉันหมุนติ้วขณะมองเซซิลล้มลงตรงหน้าฉัน

เขากระอักเลือดออกมาแต่ก็ยังฝืนยิ้มให้ฉันได้

เจอร์รี่ซึ่งถูกซอว์เยอร์ขัดขาล้ม อยู่ห่างจากเซซิลเพียงก้าวเดียว

เจอร์รี่เห็นเซซิลรับกระสุนแทนฉันก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เขารีบเข้ามา เอามือปิดตาฉันแล้วพูดว่า "โฮป อย่ามอง"

ฉันส่ายหน้าและเดินโซซัดโซเซไปข้างหน้าอย่างเหม่อล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ