บทที่ 432 มันเป็นความผิดของฉัน (ตอนที่ 2)

โฮปงุนงงเล็กน้อย

"นายพยายามจะบอกอะไรครอบครัวปีเตอร์สันเหรอ" เธอถาม

เจอร์รี่โอบแขนรอบคอเธอแล้วยิ้มกริ่ม "อยากรู้เหรอ"

โฮปดูจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเขากำลังคิดไม่ดีอยู่แน่ๆ

"ช่างเถอะ" เธอบอก พลางแกะแขนเขาออกแล้วรีบเดินหนีไป

ด้วยขาที่ยาวกว่า เจอร์รี่ก้าวตามไปไม่กี่ก้าวก็ทันแล้วดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน "เดี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ