บทที่ 86 ฉันไม่มีนิสัยที่จะไม่ตีผู้หญิง

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ฉันเอนกายอย่างอ่อนแรงอยู่บนเบาะข้างคนขับ พลางนึกถึงสีหน้าเศร้าสร้อยสุดซึ้งของคริสโตเฟอร์ก่อนจากมา มันเหมือนมีคนบีบมะนาวใส่หัวใจฉัน เปรี้ยวจนเกินบรรยาย

แต่หลังจากการระบายอารมณ์ครั้งนั้น ความหนักอึ้งในอกก็เบาลงไปมาก!

ใช่สิ

เห็นได้ชัดว่าเราเสียลูกไปด้วยกัน

ทำไมฉันต้องเป็นคนเดียวที...