บทที่ 167: โสเภณีไร้สมอง

บทที่ 167: อีตัวไร้สมอง

คามิลล่า

"เฮ้! ปล่อยฉันออกไปนะ!" ฉันกรีดร้อง พยายามจะออกไปแต่กลับชนเข้ากับบางอย่างแข็งๆ ที่กักฉันไว้ข้างใน

"ได้โปรดปล่อยฉันออกไป!" เท้าฉันกระทืบประตู และฉันก็เตะแผ่นไม้ที่แทบจะไม่บุบสลายไปตามแรง ฉันตะโกนอีกครั้งแต่ก็ต้องตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากอีกฝั่ง

"ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ