บทที่ 123

การมีอยู่ของมาริน่าในห้องนี้ให้ความรู้สึกหนักอึ้ง ท่าเดินที่มั่นใจและเสียงส้นสูงกระทบพื้นดังกริ๊กๆ ของเธอคอยย้ำเตือนอยู่ตลอดว่าฉันรู้สึกด้อยกว่าแค่ไหน มาริน่าแผ่รังสีความเยือกเย็นออกมา ราวกับไม่มีอะไรทำให้เธอหวั่นไหวได้ ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอมองทะลุหน้ากากที่ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะสวมเอาไว้หรือเปล่า...