บทที่ 139

นิโคไล

"โทษนะ...เราจะทำอะไรนะ" ผมเกือบสำลักกาแฟ ของเหลวร้อนๆ ลวกเพดานปากผม

ห่าเอ๊ย...นี่มันตีห้า แล้วอลิซซา ในความน่ารักแต่แสนวุ่นวายของเธอ รอจนกาแฟเริ่มออกฤทธิ์ถึงค่อยมาปล่อยระเบิดใส่พวกเรา ถึงอย่างนั้น ผมก็คงหูฝาดไปแน่ๆ เพราะไม่มีทางเสียล่ะที่เราจะไปช่วยคริสตินทำเรื่องบ้าๆ นั่น

ไม่ใช่แค่เพราะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ