บทที่ 182

นิโคไล

ใช่ การปล่อยให้อลิสซาโทรหานีน่าเป็นความคิดที่ผิด

เธอเดินไปเดินมาในห้องเหมือนผิวหนังมันตึงเกินไป ริมฝีปากเม้มแน่นอยู่ระหว่างฟัน โทรศัพท์สำรองแนบหูด้วยนิ้วที่สั่นเทา

"ไง นีน่า เอ่อ...เธอเป็นยังไงบ้าง"

ผมเหลือบมองคิง แล้วก็เมสัน แล้วก็วอร์

เราทุกคนกำลังเตรียมใจรับ—รอคอยมันอยู่ ช่วงเวลาที่เธอจะส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ