บทที่ 183

เกรย์สัน

ไอแซคนั่งฟุบอยู่บนเก้าอี้เหล็กตัวเดิมตอนก้าวเข้ามาในตู้คอนเทนเนอร์—ยังหายใจ ยังจมอยู่ในกองเลือด กองเยี่ยว และความอัปยศของตัวเอง

เที่ยวนี้กลิ่นเหม็นรุนแรงกว่าเดิม

เปรี้ยว เหม็นคาวเลือด ติดค้างอยู่ในลำคอเหมือนกลิ่นของเน่า

กูกลั้นอาการอยากจะอาเจียน ให้ตายสิ

น่าจะมีใครสักคนเข้ามาจัดการที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ